Liburuaren kontrazalean adierazten denez: “Saltoki handien mundua azalduko digu, bada, idazleak. Erosketak egitearen alde ‘nekagarria’ alde batera utzita”. Esango nuke, Ernauxen ekimenaren abiapuntua, berez, hori bera zela, saltoki handiei “barnetik” erreparatzea, halako lekuetan batzen den hutsaltasuna eta aniztasuna plazaratzea, marketin-estrategiak azaleratzea, bertako apaletako ausazko antolaketa zorrotz, zehatz eta ongi ikertua agerraraztea, bertan ematen diren ustezko kasualitateak kausalitate direla frogatzea.

Iker Zalduak, 2016ko martxoaren 12an.

Tramak ez dauka egitura klasikoa, eta tonua uniformea da, deskriptiboa. Indargune nagusia egilearen begiradan dago: begiratu ernea dauka Ernauxek, eta argi eta zorrotz interpretatzen du ingurua. Batez ere klase sozialei dagozkien oharrak aurki ditzakegu, aberastasunaz, gizon-emakumeen arteko desorekei buruz, eta, oroz gain, supermerkatuen funtzionamenduaz. Adibide bat: “Horra kutxa automatikoen perbertsioa: kutxazain arruntetan, langile geldoak bereganatzen du bezeroen haserrea [mantso ari bada]; hemen, bezeroak”. Esaldiak eman dezake Ernauxen tonuaren berri. Gainerakoan, estilo xumez idazten du, anpulotasunik gabe eta jario orekatuan.

Alex Gurrutxagak, 2016ko otsailaren 28an.