1939. urtea zen, urte erabakigarria, inondik ere. Krisia, gerraren bezpera. Eta erdi-erdian Marlowe, sailkatzen zaila. Hona hemen Nosey Parkerren hitzak, argigarri izan daitezkeelakoan: “Nobela beltzaren alorrean pertsonaia borobila dugu Marlowe, borobilik bada: hogeigarren mendeko zaldun erraria, ez diruak, ez emakumeek, ez botereak eros ez zezaketena. bere kode moralaren zerbitzaria bai, baina ez beste ezeren, ezbeste inoren morroi”. Indibidualista eta ziniko, erantsiko nuke. Baina ez dira ezaugarri horiek niri gehien gustatzen zaizkidanak. Nobela egiteko modua egiten zait deigarria: deskripzioak justu, elkarrizketa arinak baina era berean sakonak, ironia, erremateko esaldiak Ezin bukatu hala ere, itzultzailearen lana goraipatu gabe. Oso polita euskaraz, bizi-bizia, erritmoz arin. Neurriko itzulpena, alegia.

Felipe Juaristik, 1996ko uztailaren 20ean.

Edizio honen hitzaurrean Nosey Parker-ek dioenez, halako pertsonaia nork hil zuen jakiteko asmoz Chandlerri galdezka joan eta honen erantzuna izan omen zen: “Ez dut ideiarik ere, aizue”. Zernahi modutara, korapilo hori ez da nobelaren zinezko koloreaz —beltzaz, alegia—, gozatzeko aitzakia. Oroz gain, Philip Marloweren inguruan eho kosmologia ilunak du ardura; euripeko giro pisuak du inporta. Irakurlea gogobeteko da, hainbatetan.

Miel Anjel Elustondok, 1995eko anduaren 9an.