Kontakizun oso laburra izanda ere, intentsitate handikoa dugu liburua, “samurra eta lazgarria aldi berean”, Edorta Matauko euskaratzailearen hitzetan. Emakume batek beti maite izan duen gizonari gutun batean azaltzen dio haur bat zenetik nolako maitasuna izan dion, nahiz eta hura ez den sekula horretaz ohartu eta jabetu.

Ander Irizarrek, 2006ko apirilaren 16an.

Ingurua zertzelada llaburretan marrazten du idazleak: Austria, gerrarteko garaian (Oteitzak esperantzaren gizakiaren garaia esaten zion arren, hura ere nahiko garai lastimagarria izan zen, batez ere Gerla Handia galdu zuten herrialdeetan). Izan ere, gizartearen gaineko aipuak zeharka baino ez dira azaltzen lerroarteetan. Nolanahi ere, arinkeria litzateke esatea liburuko unibertsoa gutunaren idazlea (emakumea) eta irakurlea (gizona) baino ez direla, bain batzuetari hala ematen du. Argi dago gizonaren egoera soziala atsegin duela emakumeak, eta huraxe eskaini nahi izango dio semeari, kosta ahala kosta, “arloteen hizkera baldarra” ez izateko eta “txiroen arropa zarpail kirasduna” ez janzteko. Horrexek liluratu zuen, gainera, emakumea, gizonaren dotoreziak, zerbitzariak, liburu piloak…

Iñigo Roque Eguskitzak, 2005eko azaroaren 19an.